- Kedimi çocukların yerine koydum-da yazdım;

      Sevgili büyüklerim,
      Bütün duygu ve düşüncelerimi dile getirebilseydim, size şunları söylemek isterdim.
Sürekli bir büyüme ve değişme içindeyim. Her ne kadar sizin çocuğunuz olsam da sizden ayrı bir kişilik geliştiriyorum. Beni tanımaya ve anlamaya çalışın. Deneme sınama ile öğrenirim. Beni anlamakta   güçlük çekebilirsiniz. Oyunda, arkadaşlıkta ve uğraşlarımda serbest bırakın biraz da olsa özgürlük  tanıyın .
      Evet her zaman her yerde beni kollayın gözetin koruyup kollayın.Eğer  davranışlarımın sonuçlarını kendim görürsem dahi iyi öğrenirim. Bırakın kendi işimi kendim göreyim. Büyüdüğümü başka nasıl anlarım? Büyüdüğümü size çevreme ve arkadaşlarıma nasıl gösteririm? Büyümeyi çok istiyorsam da ara sıra yaşımdan küçük hareketlerde bulunuyorum.        Bunu önemsemeyin. Ama bu arada siz beni şımartmayın. Hep çocuk kalmak isterim. Sonra her istediğimi elde edemeyeceğimi biliyorum  . Ancak siz verdikçe almadan edemiyorum. Bu özelliklerinizi de kendi tarafıma kullanıyorum.
      Bana yerli yersiz söz de vermeyin. Valla, sözünüzü tutmayınca sizlere güvenim azalıyor. Bana kesin ve kararlı davranmaktan çekinmeyin. Ancak çizgiden saptığımı görünce beni sınırlayın. Koyduğunuz kurallar ve yasakların hepsini beğendiğimi söyleyemem. Ancak, hiç kısıtlanmayınca ne yapacağımı şaşırıyorum. Tutarsız davrandığınızı görünce hem bocalıyor, hem de bundan yararlanmadan edemiyorum. Öğütlerinizden çok yaptığınız davranışlarınızdan etkilendiğimi unutmayın. Beni eğitirken ara sıra yanlışlar yapabilirsiniz. Bunları hemen çarçabuk unuturum. Ancak birbirinize saygı ve sevginizin azaldığını görmek beni yaralar ve sürekli tedirgin eder. Benim yanımda çok konuşup çok bağırmayın. Yüksek sesle söylenenleri pek duymam. Yumuşak ve kesin sözler bende daha iyi iz bırakır.
    “Ben senin yaşında iken ...” diye başlayan sözleri  hep kulak ardına atarım. Küçük yanılgılarımı büyük suçmuş gibi başıma kakmayın. Bana yanılma payı bırakın , beni korkutup sindirerek ,suçluluk duygusu aşılayarak uslandırmaya çalışmayın. Yaramazlıklarım için beni kötü çocukmuşum gibi yargılamayın. Yanlış davranışlarım üzerinde durup düzeltin. Ceza vermeden önce beni dinleyin. Suçumu aşmadığı sürece cezama katlanabilirim. Biraz da beni dinleyin. Öğrenmeye en yatkın olduğum anlar, soru sorduğum anlardır. Açıklamalarınız kısa ve özlü olsun. Beni yeteneklerimin üstünde işlere zorlamayın. Ama başarabileceğim işleri yapmamı bekleyin Bana güvendiğinizi belli edin. Beni destekleyin; Hiç değilse çabamı övün. Beni birileri ile kıyaslamayın; umutsuzluğa kapılırım,mutsuz olurum.
    Benden yaşımın üstünde olgunluk derseniz hiç beklemeyin. Bütün kuralları birden öğretmeye kalkmayın,bana biraz süre tanıyın. Yüzde yüz dürüst davranmadığımı görünce ürkmeyin. Beni köşeye sıkıştırmayın;çok sıkıştırırsanız yalana sığınmak zorunda kalırım. Sizi çok bunaltsam bile soğukkanlılığınızı yitirmeyin. Kızgınlığınızı haklı görebilirim, ama beni aşağılamayın. Hele başkalarının yanında onurumu kırmayın azarlamayın. Unutmayın ki ben de sizi yabancıların önünde güç durumlara düşürebilirim. Bana haksızlık ettiğinizi anlayınca açıklamaktan çekinmeyin. Özür dileyişiniz size olan sevgimi azaltmaz; tersine beni size daha çok yakınlaştırır. Aslında ben sizleri olduğunuzdan daha iyi ve değerli görüyorum .
     Bana kendinizi yanılmaz ve erişilmez göstermeye çabalamayın. Yanıldığınızı görünce üzüntüm büyük olur. Biliyorum, ara sıra sizi üzüyor, belki de düş kırıklığına uğratıyorum. Bana verdiklerinizin yanın da benden istediklerinizin çok olmadığını da biliyorum. Yukarıda sıraladığım istekler size çok geldiyse bir çoğundan vazgeçebilirim; yeter ki beni ben olarak seveceğinize olan inancım sarsılmasın.
    Benden “cici çocuk” olmamı istemezseniz, ben de sizden “mükemmel ana baba” olmanızı beklemem. Sevecen ve anlayışlı olmanız bana yeter. Sizin çocuğunuz olarak doğmak elimde değildi. Ama seçme hakkım olsaydı, sizden başka kimsenin çocuğu olmak istemezdim.
Sizi seviyorum.